DSCN3530.JPG
 | DSCN3530.JPG Rozmiar 1,8 MB |
Przylądek Rozewie to najdalej na północ wysunięty punkt w Polsce.
Już w zamierzchłych czasach zapalano tu ogień mający ułatwić rybakom orientację w trakcie połowów na Bałtyku.
Pod koniec XVII wieku stała tu latarnia zaznaczona na szwedzkich mapach z tego okresu. Po rozbiorach Polski na pruskim wybrzeży nie paliło się żadne światło nawigacyjne, Rozbłysło dopiero wtedy, gdy tuż przy Rozewiu doszło do kilku katastrof morskich (m. in. podczas sztormu w 1807 r rozbiło się tu 14 francuskich statków). Ponieważ stara latarnia nie spełniała już wymogów, w połowie XIX wieku wzniesiono nową, wysoką na 21 m. Kiedy w Człopinie koło Łeby wybudowano podobną, aby rozróżnić światło, wzniesiono na Rozewiu ok.200 m na zachód drugą. Przez pewien czas czynne były obydwie. Obecnie zmodernizowana latarnia na Rozewiu posiada najnowocześniejszą aparaturę i zasięg jej światła wynosi 26 mil morskich (ok. 48 km).
Na ścianie wieży wisi tablica upamiętniająca Leona Wzorka, latarnika, który we wrześniu 1939 roku pozostał na posterunku mimo nadchodzących Niemców. 11 września 1939 roku został przez Niemców zatrzymany i rozstrzelany w Piaśnicy.